Analyse is sinds kort niet meer zozeer hét buisvak bij uitstek. Wat
niet wil zeggen dat de analyse plots vereenvoudigd is, niets is minder waar.
Maar misschien heeft de herontdekking van de waterbloemkool dan toch iets
veranderd in dit apenland, want het percentage geslaagden is gestegen tot
maar liefst 30 à 40%.
Het lijkt misschien allemaal niet zo moeilijk, maar toch slaagt (bijna) iedereen er op het examen in de nodige fouten te maken. Gelukkig kan niet gezegd worden dat prof. Kerre moeilijk doet op de deliberatie. Analyse wordt gegeven in 3 delen. Deel 1 is stof voor het eerste semester en gaat van de elementaire beginselen over continuïteit en limieten tot de afgeleiden; in het tweede semester komt dan het tweede deel, waarin vooral integralen besproken worden. Het derde deel is voor de tweede kandidatuur (meervoudige integralen en differentiaalvergelijkingen) en wordt sinds dit jaar gedoceerd door een andere prof.
Het is belangrijk op het examen dat je de oefeningen eerst analyseert en niet als een blinde mol (onnodig) rekenwerk te verrichten (professor Kerre zal nu wel blij zijn dat zijn befaamde `grootmoeder' hier verdwenen is). Tijdens het jaar is de prof ook steeds bereid om door de studenten opgeloste oefeningen te verbeteren (zo krijg je een idee hoe hij verbetert op het examen, en weet je dus precies wat er van je verwacht wordt). Nauwkeurigheid en volledigheid zijn uitermate belangrijk!!!
Voor de heer Puystjens is geen inspanning te veel om al zijn studenten
alles duidelijk te maken. Hij legt alles desnoods 2 keer uit (soms is dit
nog niet genoeg, maar dat terzijde). De geziene theorie wordt uitgetest met
behulp van 'Macsyma'.
Tijdens de les zal duidelijk worden dat bepaalde dingen al in het middelbaar onderwijs zouden kunnen gezien geweest zijn (de uitspraak van bepaalde wiskundige tekens zou echter wel eens kunnen verschillen met hetgeen men u vroeger heeft geleerd), maar naarmate de cursus vordert zal ook blijken dat een matrix een veel ingewikkelder ding is dan zomaar 2 haakjes met wat getalletjes tussen.
Dit is geen simpele cursus, maar op het examen zijn de vragen zo gequoteerd dat de vragen die elke student zou moeten kunnen oplossen de meeste punten toebedeeld krijgen, zodat het toch niet een onmogelijke opdracht wordt. Tweede zit is mondeling, en naar het schijnt (ik heb er geen ervaring mee voor dit vak) een heel klein beetje gemakkelijker dan eerste zit.
Zoals u op de introductiedag misschien al wel van haarzelf te horen kreeg,
kunnen diegenen met een beetje ervaring in Turbo Pascal na de eerste les
gerust enkele weken/maanden thuisblijven. Het begin van de cursus is nl. een
initiatie om het wagonnetje van diegenen onder u die nog geen ervaring hebben
met programmeertalen toch ook mee aan de trein te hangen. Op het einde van de
cursus komen pointers aan bod, en dat is zelfs voor pseudo-ervaren
programmeurs soms een obstakel.
Het examen is open boek, en toch slagen er elk jaar opnieuw (een redelijk aantal) studenten in om voor dit vak te buizen (onderschatten is dus zeker NIET de boodschap).
De lessen zijn samen met de studenten wiskunde. Het examen en het project(!) zijn echter meestal verschillend. Vergeet dat laatste vooral niet te maken (het eerste vergeet je best ook niet natuurlijk).
De cursus begint met een korte inleiding over het besturingssysteem MS-DOS.
Het grootste deel van de cursus gaat echter over UNIX. Unix is niet bepaald
een lachertje, behalve natuurlijk als je er al mee overweg kan. Tijdens de
practica zal dit wel voor velen duidelijk worden. De opgegeven practica
worden gequoteerd, en zouden de gemoedstoestand van de heer De Clercq bij
de verbetering en mogelijke deliberatie wel eens kunnen beïnvloeden.
Copiëerders krijgen normaal gezien de rekening gepresenteerd op het
examen (schriftelijk (geen PC beschikbaar) !!), wanneer die v ... oefening
maar niet opgelost geraakt.
Hier geldt de regel: hoe korter, hoe beter!
Deze cursus wordt tegenwoordig zowat elk jaar overhoop gegooid, en ik vermoed
dus dat dit jaar niet anders zal zijn. Volgens de brochure van de universiteit
gaat men in deze cursus de basisprincipes van programmeren in C,
object-oriëntatie e.d. doceren. Ze zullen wel gelijk hebben zeker ...
Traditiegetrouw is dit echter niet de moeilijkste cursus, en zeker ook niet de saaiste (al kan ook dat gedurende de voorbije 3 jaar veranderd zijn ...)
Voor diegenen die in het middelbaar onderwijs veel fysica gezien hebben zal
(zeker in het begin) veel uit deze cursus zeer bekend in de oren klinken.
Het oefeningen-examen is open boek, zodat je niet die hele massa formules
van buiten moet blokken (tot op het theorie-examen ...). Ook deze cursus gaat
gepaard met een project, dat wel eens dat tikkeltje extra zou kunnen
verschaffen dat van een B een A maakt. Het is een redelijk lijvige cursus die
(op de inleidende hoofdstukken na) volledig moet gekend zijn (voorbeelden e.d.
incluis).
Hij zal tijdens de eerste lessen zelf wel zeggen dat hij liever heeft dat
je niet naar de les komt. Indien je echter besluit toch je kop te laten
zien, dan moet je opletten (hij hoort het minste geluid, en ziet elke
verdachte beweging). Daar het examen (theorie-gedeelte) mondeling is en zijn
geheugen (naar 't schijnt) visueel is het niet echt aan te raden om lastig
te doen (tenzij je heel erg overtuigd bent van uw kunnen en eens persé
wil opvallen). De heer De Clerck geeft dus liefst les aan een groep
geïnteresseerde (en/of stille) studenten, en dan nog liefst als de
weersomstandigheden een beetje meezitten.
Hij zal je misschien proberen bang te maken voor het examen, maar als je je stof kent (en dat is wel zeker goed te doen, al zullen sommige bissers wel iets anders beweren, maar daarom zijn het dan ook bissers) is hij op het examen de vriendelijkheid zelve. Daar er massa's oefeningen opgelost en verspreid worden (door de prof zelf, of door de WINA-cursusdienst) is ook op het oefeningen-examen een redelijk resultaat niet uitgesloten.
Ondanks het feit dat deze cursus door de hogere instanties niet bij de wiskundige cursussen wordt gerekend, zal je merken dat de mathematica nooit ver weg is...
Zijn doel is zijn cursus dusdanig perfect te maken, dat hijzelf overbodig
wordt. Om die reden wordt iedereen ook aangespoord om mogelijke fouten (gaande
van typos tot een niet cursief weergegeven letter) te rapporteren. De
theorielessen worden afgewisseld door oefeningen, die ook de moeite zijn om
bij te wonen.
Men wordt wel verzocht om tegen 8u25 het auditorium te bevolken, zodat zijn lessen kunnen aanvangen stipt om 8u30. Wie na 8u30 nog binnen wil, moet al het slachtoffer zijn van een treinstaking.
Het eerste semester gaat hoofdzakelijk over functies van één veranderlijke (afleiden, integreren) en wordt afgesloten met differentiaalvergelijkingen. In het tweede semester komen functies in meer (en niet meerdere) veranderlijken aan bod, en vectoranalyse rondt de zaak af.
Differentiaalmeetkunde, gegeven in het eerste semester, is zeker niet het
moeilijkste vak, zolang je het maar bijhoudt. De stof wordt afgewisseld
en geïllustreerd door oefeningen, die ook een idee geven van de
oefeningen op het examen. De cursus behandelt de Euclidische ruimte,
beginnend met algemene begrippen, en daarna krommen en oppervlakken
in de Euclidische ruimte.
Het eerste boek handelt over mechanica en wordt in het eerste semester gegeven; tijdens het tweede semester zijn er twee boeken te doorworstelen: elektromagnetisme en golven. Bovendien is er nog een practicum in het eerste semester met bijbehorend examen.
Aangezien alle leerstof duidelijk neergeschreven staat, is het niet noodzakelijk om de lessen bij te wonen, zoals prof. Matthys zelf zegt, maar je doet er toch beter aan om regelmatig eens af te komen.
Inderdaad, na de cursus mechanica in Algemene Fysica, krijg je nog eens een cursus mechanica in het tweede semester. Deze is, zoals de naam al laat vermoeden, theoretischer dan de vorige, wat erop neerkomt dat er meer wiskunde aan te pas komt. Het kan dan ook voordelig zijn om alle lessen goed te volgen. De cursus goed bijhouden is de boodschap.
De oefeningen zijn ook niet van gisteren en kunnen wel wat werk vergen om nder de knie te krijgen.
Professor Mielants legt alles uit met een dusdanige spontaneïteit,
informaliteit, vriendelijkheid en geduld, dat hij verreweg de gemoedelijkste
van jullie toekomstige professoren mag genoemd worden.
Hij is evenwel zo geleerd dat sommige dingen, die voor hem uiterst simpel en
evident lijken, voor ons wat complexer blijken te zijn. De over beide
semesters gespreide cursus (die best te doen is) bestaat ook hier uit porties
theorie en oefeningen.
Bepaalde logische gevolgtrekkingen kunnen je in het begin wat vreemd voorkomen (zoals `` 'De zon schijnt omdat ik hier sta' is juist omdat ik hier sta en de zon schijnt.''), maar eens je de oefeningen doorhebt, is het nog best leuk. (N.v.d.h.p.v.w.: Eh?)
Dit is ook de tweede cursus met een open-boek-examen (naast Programmeren, wat bij Informatica staat, maar waarvoor dan weer geen computer mag gebruikt worden).
(© 't Strakske 1996)